Gunun Sonundan Dusunceler

Bir gun daha gecti, zaman gelip geciyor. Buyuyoruz biraz. Biraz ogreniyoruz. Anne ve baba olmaktan cok yine biz biziz, ama bir de yeni bir isik var yani basimizda, adi Eda :) Cok cok cok cok cok seviyoruz onu. Sevgimiz binlerce yildiz kadar cok, evreni doldurup tasiracak kadar. Isil isil bebek gozlerine daliyoruz. Kimse bize anlatmamisti bebek kahkahasinin nasil bir mucize oldugunu. Bebegimizi her gun kokluyor opuyoruz, onunla konusuyoruz. Yanindayken ozluyor, ellerinden tutup tay tay yapiyoruz. Yolculugumuzun bu noktasinda daha buyuguz, sanki yukumuz daha bir belirgin, fakat bir yandan da hayatta nerde oldugumuzu biliyoruz. Sorumluluklarimizin farkindayiz. Yorgunlugumuzun agzimizdan nasil ciktiginin da. Birbirimize sordugumuz sorulara bos bakarsak eger, dun gece 3 saat uyudugumuzdan oldugunu biliyoruz. Cunku artik bebek gozleriyle dunyaya bakiyoruz. Her gun yeni bir oyun var, saklambac oyunu, kitabin kapagini acma oyunu, ayaga kalkma oyunu, su icme oyunu, kasigi alip agzimiza goturme oyunu. Gunluk rutin bildigimiz seylerin hepsi meger oyunmus. Bir de iyilesme yolculugu var. Iyilesmeye acilma, beden ve ruhuma iyilesme izni verme oyunu. Bu oyunu her gun yeniden ogreniyorum, kendime hatirlatiyorum. Gune aydinlik gozlerle bakma oyunu. Kendime aydinlik gozlerle bakma oyunu. Herkeste herseyde isik bulma oyunu. Ve en nihayetinde sevme, cok sevme ve sevilme oyunu.
Sevgi ve isikla,
Damla